ارگ بر محوریت حکومت در گفت وگوهای صلح تأکید دارد و جامعه ی جهانی را تحت فشار گذاشته تا طالبان و حامیان این گروه را به قبول محوریت حکومت در روند گفت وگوها وادار سازند. ارگ امیدوار است که برگزاری جرگه، میزان این فشار را بیش تر سازد.
رئیس جمهور غنی که این روزها خود را یکه تاز عرصه قدرت در افغانستان می بیند با در اختیار گرفتن تمام منابع مالی، انسانی و نظامی حکومت درصد پیاده کردن برنامه های خود برای ماندن در قدرت می باشد.
رئیس جمهور غنی در این راستا مصمم است بتواند لویه جرگه مشورتی برای صلح را برگزار کند؛ براساس اعلام کمیسیون برگزاری لویه جرگه مشورتی پنج روز دیگر در کابل برگزار می شود و شرکت کنندگان در لویه جرگه از برخی ولایات از جمله سمنگان هم اکنون به کابل رسیده اند و روند انتقال دیگر شرکت کنندگان از ولایات دیگر کماکان ادامه دارد.
آن طور که محمد عمر داوودزی، دبیر کمیسیون برگزار کننده ی لویه جرگه مشورتی، گفته هدف از برگزاری این لویه جرگه، مشورت با بزرگان و نمایندگان مردم از سراسر کشور در مورد صلح می باشد: در این جرگه قرار است خطوط سرخ مذاکره حکومت با طالبان مشخص شود.
این ادعای حکومت اما مورد پذیرش مخالفان سیاسی غنی از جمله رهبران احزاب بزرگ و نامزدان انتخابات ریاست جمهوری قرار نگرفته و آنان در نگاهی تردیدآلود شرکت در لویه جرگه مشورتی را تحریم کرده اند.
تحریم کنندگان لویه جرگه مشورتی صلح معتقدند که طالبان هنوز حاضر به مذاکره جدی با حکومت نیستند و برگزاری لویه جرگه مشورتی در این زمان گرهی از کار افغانستان باز نمی کند و بیشتر شکل تبلیغات انتخاباتی برای رئیس جمهور غنی را به خود خواهد گرفت.
از سویی هم مذاکره ی ارگ با احزاب سیاسی و نامزدان انتخابات ریاست جمهوری در مورد جرگه ی مشورتی صلح، به نتیجه نرسید. احزاب سیاسی، شماری از نامزدان مهم انتخابات ریاست جمهوری و حتی برخی از وزیران حکومت وحدت ملی در مورد هدف جرگه ی مشورتی صلح تردید دارند؛ به باور مخالفان غنی، واژه مشورت در برگزاری لویه جرگه مبهم است و به طور دقیق مشخص نیست که حکومت در مورد چه موضوعاتی می خواهد با شرکت کنندگان لویه جرگه مشورت کند و از آنان انتظار چه تصمیمی را دارد.
حتی داکتر عبدالله، رییس اجرایی، اعلام کرده که در مورد هدف جرگه تردید دارد و معلومات مورد نیاز با او در میان گذاشته نشده است.
مخالفان جرگه بر این باور اند که در حال حاضر طالبان بیش از اینکه به مذاکره با دولت تمایل داشته باشند، خواهان مذاکره با دیگر شخصیت های سیاسی بیرون از حکومت می باشند.
به عقیده ی مخالفان جرگه، اگر طالبان آماده ی مذاکره با دولت افغانستان می بودند، در آن صورت حکومت می توانست با برگزاری جرگه، آجندای این مذاکره را به تصویب برساند.
مخالفان جرگه بر این باور اند اگر مذاکره با طالبان وارد مراحل جدی می شد و جانب حکومت و طالبان روی یک مسوده توافق می کردند، حکومت می توانست آن مسوده را یا به رفراندوم بگذارد یا به جرگه ارایه کند. در حال حاضر طالبان آماده ی مذاکره با حکومت نیستند و از توافق روی مسوده ی یک معاهده ی صلح هم خبری نیست. به باور مخالفان جرگه، در چنین وضعیتی ضرورتی به برگزاری لویه جرگه مشورتی احساس نمی شود.
احزاب سیاسی، از جمله احزابی که در کابینه وزیر دارند، با آقای سرور دانش، معاون دوم ریاست جمهوری، در مورد این مسایل گفت وگو کرده اند. در آن گفت وگوها هم در مورد هدف برگزاری جرگه، توافق حاصل نشده است. به نظر می رسد آقای دانش نتوانسته قناعت طرف های گفت وگو را به دست آورد.
موضع احزاب این بود که جرگه ی مشورتی حتی اگر برای صلح هم برگزار می شود، روی مکانیزم انتخاب اعضای آن باید بین احزاب، ارگ، سپیدار و چهره های سیاسی حکومت تفاهم شود. احزاب خواستار مکانیزمی برای انتخاب اعضای جرگه ی مشورتی صلح بودند که همه ی جهت ها روی آن توافق داشته باشند.
نظر احزاب سیاسی این بود که باید اعضای سه دور پارلمان، اعضای سنا و اعضای شوراهای ولایتی در جرگه حضور یابند و در صورتیکه تعداد اعضا به حد نساب نرسید، باید از میان نامزدان انتخابات پارلمانی اخیر که رأی بیش تری آورده اند، گزینش شوند.
روشن است که در طرح احزاب سیاسی موضوع توازن جنسیتی، سیاسی و قومی هم مد نظر گرفته شده بود. اما احزاب سیاسی و حکومت روی این مکانیزم و روی هدف برگزاری جرگه به توافق نرسیدند.
مخالفان ارگ بر این باور اند که اگر مکانیزم مد نظر احزاب اجرا می شد، اعضای جرگه از حوزه های گوناگون فکری و سیاسی تشکیل می گردید و آنگاه کسی نمی توانست جرگه را سمت و سو بدهد.
در حال حاضر جرگه ی مشورتی صلح از کسانی تشکیل شده که از لحاظ سیاسی طرف دار کمپاین انتخاباتی رییس جمهور غنی می باشند. شاید در این جرگه از فیصله ی دادگاه عالی مبنی بر دوام کار رییس جمهور تا مشخص شدن رییس جمهور جدید و موضع ارگ در قبال گفت وگوهای صلح، پشتیبانی صورت بگیرد.
ارگ بر محوریت حکومت در گفت وگوهای صلح تأکید دارد و جامعه ی جهانی را تحت فشار گذاشته تا طالبان و حامیان این گروه را به قبول محوریت حکومت در روند گفت وگوها وادار سازند. ارگ امیدوار است که برگزاری جرگه، میزان این فشار را بیش تر سازد.
پیام آفتاب
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/10918
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
